سفارش تبلیغ
صبا ویژن




اصطلاحات، فناوری :

حافظه یکی از مهمترین عناصر سخت افزاری استفاده شده در کامپیوتر است. بدین منظور از حافظه های مختلف و با فنآوری های متفاوتی استفاده می گردد. حافظه های ایستا ( Static ) و پویا Daynamic )، دو نمونه متدوال در این زمینه می باشند. کامپیوتر شما ممکن است هم دارای حافظه static و هم dynamic باشد. از حافظه های فوق با توجه به تفاوت مشهود قیمت آنان با اهداف متفاوتی اسفاده می گردد. با بررسی نحوه عملکرد هر یک از تراشه های حافظه static و dynamic، می توان به تفاوت های موجود و علت اختلاف قیمت آنان، بیشتر واقف گردید .

 

Dynamic RAM، متداولترین نوع حافظه در حال حاضر محسوب می گردد. درون یک تراشه dynamic RAM، هر سلول حافظه صرفا" یک بیت اطلاعات را در خود ذخیره نموده و از دو بخش اساسی تشکیل می گردد: یک ترانزیستور و یک خازن. به منظور ذخیره میلیون ها سلول حافظه بر روی یک تراشه از تعداد انبوهی ترانزیستور کوچک و خازن استفاده می گردد. خازن مسئولیت نگهداری صفر و یا یک را برعهده داشته و ترانزیستور به منزله یک سوئیچ است که مدار کنترلی بر روی تراشه را به منظور خواندن خازن و یا تغییر وضعیت آن، مدیریت می نماید. خازن را می توان به منزله یک سطل کوچک در نظر گرفت که قادر به ذخیره الکترون ها می باشد. به منظور ذخیره سازی مقدار یک در حافظه، می بایست سطل فرضی از الکترون ها پر گردد و برای ذخیره مقدار صفر، این سطل می بایست خالی گردد. مهمترین مشکل سطل فرضی، وجود نشتی و یا سوراخی در آن است که باعث می گردد پس از گذشت مدت زمانی مشخص، خالی گردد. در مدت زمانی کمتر از چند میلی ثانیه، یک سطل پر از الکترون، خالی می گردد. به منظور نگهداری وضعیت خازن و ذخیره سازی مقدار یک قبل از تخلیه خازن، می بایست پردازنده و یا کنترل کننده حافظه، خازن را شارژ نمایند. بدین منظور کنترل کننده حافظه، حافظه را خوانده و آن را مجددا" بازنویسی می نماید. فرآیند فوق که به Refresh معروف است به صورت اتوماتیک در هر ثانیه، هزاران مرتبه تکرار می گردد. علت نامگذاری این نوع از حافظه ها به dynamic به مفهوم فرآیند Refresh برمی گردد. حافظه های dynamic، می بایست به صورت پویا بازخوانی و بازنویسی گردند و گرنه تمامی اطلاعات موجود در آنان از بین خواهد رفت. علاوه بر موارد فوق، عملیات Refresh زمان خاص خود را داشته و باعث می گردد سرعت آنان، کاهش یابد.

Static RAM از یک تکنولوژی کاملا" متفاوت با dynamic RAM، استفاده می نماید. در حافظه های static از یک نوع فلیپ فلاپ خاص که هر یک از بیت های حافظه را در خود نگهداری می نماید، استفاده می گردد. یک فلیپ فلاپ برای هر سلول حافظه از چهار تا شش ترانزیستور استفاده می نماید. در این نوع حافظه، ضرورتی به عملیات Refreshing، نبوده و بدیهی است که سرعت آنان در مقایسه با حافظه های dynamic بمراتب بیشتر می باشد. با توجه به این که این نوع از حافظه ها دارای بخش ها و عناصر بیشتری می باشند، یک سلول حافظه Static فضای بمراتب بیشتری را نسبت به یک سلول حافظه dynamic بر روی تراشه، اشغال خواهد کرد. بنابراین شما حافظه کمتری را در هر تراشه خواهید داشت و بدیهی است که قیمت آنان نیز افزایش خواهد یافت. (میزان حافظه قابل استفاده بر روی هر تراشه)

با توجه به موارد اشاره شده، حافظه های Static سریع و گرانقیمت و حافظه های dynamic ارزان و کند می باشند. از حافظه های Static به منظور ایجاد حافظه های Cache ریزپردازنده (حساس به سرعت) و از حافظه های dynamic به منظور فضای ذخیره سازی اصلی در سیستم ها، استفاده می گردد.

منبع : سایت شرکت سخاروش

-----------------------------------------------------------------------
لینک شماره 82 :  http://tomaro.blogfa.com
وبلاگ بچه های مترجمی زبان دانشگاه خودمون، وبلاگ خوبی دارند ...


سلام

قابل توجه دانشجویان جدیدالورود
از این عزیزان خواسته شده که برای بررسی مجدد وضعیت انتخاب واحد ترم اول به کارشناسان آموزش مراجعه کنند.


خدایا! بر محمد (ص) درود فرست که بنده توست و فرستاده ات، پیامدار راست کردارت، برگزیده ات، دوست ویژه ات، به گزیده آفریدگانت، پاس دارنده رازت، و رساننده ی پیامت؛ درود بر برترین، نیکوترین، زیباترین، پرمایه ترین، پاک ترین، بالنده ترین، دل پذیرترین، پاکیزه ترین، تابان ترین، و افزون ترین؛ در شمار درودهایی که می فرستی، برکت هایی که نثار می سازی، مهرهایی که فرود می آوری، عطوفت هایی که می ورزی، و سلام هایی که بر هر یک از بندگانت، پیام آورانت، فرستادگانت، برگزیدگانت و آفریدگان گرامی داشته ات هدیه می کنی.

                                                                                 (فرازی از دعای افتتاح)

دل نوشت !

دیشب که آمده بودی از چشم هایت خوشه خوشه ستاره می ریخت و از لب هایت میشد سبد سبد مهربانی چید. ای آشنا! امشب که دوباره به دیدنم آمده ای می خواهم برایت خوشترین آواز عشق را از گلوی شقایق ها روایت کنم. می خواهم از خاطرات جبهه بگویم، از آن هنگام که یک گردان شقایق به کمین خنجرها خوردند و همگی پرپر شدند. از خاطرات سبز یک میدان مین بگویم و از مین هایی که سیم تله هایشان وصل به آسمان بود ...
راستی جای آن دست هایی که به زمین سپرده بودی، چه بال های زیبایی روییده است!؟ بچه های عاشق گردان تخریب را یادت هست؟ آن ها قبل از این که معبری در زمین بزنند، معبری از دل تا دلبر باز می کردند، تا عشق راحت تر عروج کند. یاد بچه های غواص بخیر، همان آشنایان اروند و فرات! تن به آب می سپردند با دل هایی که به وسعت اقیانوس ها بود. آنان غواصان بحر عشق بودند و این ما بودیم که در ساحل عافیت بر آنان می نگریستیم.
ای آشنا! تو را مدیون پیوند دلم با روح بزرگت می دانم. یادت هست روزهایی که برایم تفسیر « رب الشرح لی صدری » را می گفتی؟ برایم گفتی که صبر زیباترین نشانه یک عاشق است و من نمی دانستم که تو مرا به صبر دعوت میکنی تا بر فراق تو صبوری کنم ...
یادت هست وقتی قلب هایمان را در پاسگاه زید به یادگار گذاشتیم و برای هورالهویزه چقدر نامه خواندیم؟! یادت هست چقدر سخت بود خداحافظی با فاو و چقدر شاد شدیم وقتی که مهران آزاد شد؟ وقتی که همرزمم تیر کینه بر جانش نشست، آرام گفت: "سوختم ... سوختم ..." وقتی که بالای سرش رفتم برایش گفتم ای کاش، « آن که دایم طلب سوختن ما می کرد / می آمد و از دور تماشا می کرد » او رفت و من هنوز جگرم می سوزد.
در جاده عشق که پر از گردنه های خطر است، ما دل خویش به دلدار سپرده بودیم. ای آشنا! اگر تو نبودی، اگر آن چشم هایت بر حرف هایم بغض نمی کرد، نمی دانستم که باید با این دل طوفان زده ام چه می کردم ... بغض هایت را نگه دار. دیروز به آنچه از دست می دادیم می گریستیم، امروز از آن چه به دست می آوریم، باید بگرییم.
دلم می خواهد فریاد بزنم بر این قوم و بگویم « ما به آن گردنه آسمان نرسیدیم، ای قوم! » ای آشنا! امشب که آمده ای تا بر بغض های فروخورده ام اشکی شوی و باز دل مرا آرام کنی، می خواهم شعری را که در لحظه رفتن خواندی برایت در لحظه دیدار بخوانم:

« عشق یعنی لحظه دیدار، رفتن / سر جدا، پیکر جدا در محفل دلدار رفتن »


سپاس ویژه برای خداست؛ همو که از شکوهش آسمان و آرمیدگانش بیمناکانه فریاد می کشند؛ و زمین و آبادگرانش بر خویش می لرزند؛ و دریاها و شناوران ژرفای دریا موج بر می آورند.
سپاس ویژه برای خداست؛ همو که ما را به این رهگذار رهنمون گشت و اگر رهنمونی او نیود، ما هرگز به راه نمی آمدیم.

                                                  (فرازی از دعای افتتاح)

اینترنت :

امروزه مرورگرها از تکنیکی به نام SSL Secure Socket Layer)) استفاده می کنند تا اطلاعاتی را که بین مرورگر شما و وب سرور مبادله می شود، رمزنگاری کنند. هنگامی که علامت «قفل» در گوشه پایین مرورگر نمایش داده می شود، به این معنی است که مرورگر ارتباط رمز شده امن با سرور برقرار کرده است و لذا ارسال دیتای حساس مانند شماره کارت اعتباری امن است. اما آیا واقعا این سیستم امن است و می توان از این طریق با اطمینان تراکنشهای حساس مالی را رد و بدل کرد؟ پاسخ این است که SSL فقط ارتباط بین مرورگر شما و وب سرور را امن می کند و برای محافظت از اطلاعات شما در آن سرور کاری انجام نمی دهد. در شرکت های بزرگ که می توانند سرورها و خطوط ارتباطی با ظرفیت های بالا را اختصاصی و برای ارتباط مستقیم تهیه کنند، تا جایی که شما بتوانید به شرکت اعتماد کنید، مشکلی ایجاد نخواهد شد. اما بسیاری از شرکت های کوچک تر توانایی تهیه سرور اختصاصی را ندارند. آنها از «میزبانی شخص ثالث» استفاده می کنند و این جایی است که عدم امنیت بوجود می آید. شما مجبورید به میزبانی که هیچ شناختی از آن ندارید، اطمینان کنید و به ایمن بودن نحوه دریافت اطلاعاتتان از آن میزبان توسط شرکت مورد نظرتان اعتماد کنید. اما تضمینی برای ایمن بودن این ارتباط نیست!

بیشتر میزبان های وب برای کلاینت های خود یک برنامه  CGI (Common Gateway Interface) ارائه می دهند که FormMail نام دارد. آنچه که این برنامه انجام می دهد این است که محتوای یک فرم اینترنتی را، مانند فرمی که شما اطلاعات کارت اعتباری خود را در آن قرار می دهید، می گیرد و از طریق ایمیل به شرکت ارسال می کند. برای این ایمیل نه محافظتی وجود دارد و نه رمزنگاری صورت می گیرد.

آنچه که اتفاق می افتد این است که شرکتی که شما از آن خرید می کنید، ظاهری امن به خود می گیرد تا شما اطلاعات حساس را وارد کنید. سپس همان اطلاعات را از طریق ایمیل معمولی برای شرکت ارسال می کند. در واقع تمامی این روال برای دادن یک احساس امنیت کاذب به شماست. بسیار هستند شرکت های کوچکی که سایتشان توسط شرکت های شخص ثالثی میزبانی می شود که ابداً سرویس های امن SSL ارائه نمی کنند.

پرسش هایی که مشتریان در ذهن شان ایجاد می شود، معمولاً درباره نحوه ارسال این اطلاعات و آگاه شدن خودشان از سفارش هایشان است و از طرف دیگر قرار دادن یک فرم امن آنها را قانع می کند که معامله با شرکت مورد نظر از طریق اینترنت امن است و به دانستن نکات دیگر توجهی نشان نمی دهند.

توجه کنید که خود شرکت ها می گویند «هدف یک فرم امن راضی کردن کاربران به وارد کردن جزئیات کارتشان است». با خود فکر کنید که اگر ایمیل کردن اطلاعات کارت اعتباریتان به شرکت بدون استفاده از رمزنگاری، امنیت کافی را دارد، چرا خودتان این کار را نکنید؟ آیا احساس امنیت خواهید کرد اگر بدانید که این شرکت (یا سایر شرکت های مشابه) سهواً شما را فریب می دهند که معاملات به این شکل امن است، در حالیکه نیست؟ هنوز، این شرکت ها مشتریانی دارند که به آنها پول می دهند تا به آنها این حس کاذب را بدهند.

ایمن کردن معاملات

با وجود تمام این شرکت هایی که به تاجران راه هایی ارائه می کنند تا به مشتریانشان این احساس کاذب امنیت را بدهند، یک شرکت کوچک بمنظور امن کردن واقعی معاملات، چه باید بکند؟ یک روش برای آن شرکت، استفاده از ایمیل های رمزشده مانند PGP است. نسخه هایی از FormMail وجود دارند که از ایمیل رمز شده PGP  استفاده می کنند. در حالیکه بعضی از این روش استفاده می کنند، برای بعضی شرکتهای تجاری کوچک بدلیل نداشتن افراد خبره برای تنظیم و استفاده از PGP، این کار مشکل است. بعضی شرکت های میزبان اینترنت وجود دارند که بخش سرور این ارتباط را تنظیم می کنند، اما در طرف کلاینت که یک شرکت کوچک تجاری است باید بتواند PGP را روی کامپیوتر خود نصب و استفاده کند.

روش امن دیگر، ذخیره اطلاعات در پایگاه داده ای روی وب سرور اما در جایی است که از وب دسترسی مستقیم به آن ممکن نباشد. زمانی که شرکت میزبان اینترنت قابل اعتماد نیست و یا قصد دارید امنیت بیشتری را به وجود آورید، این پایگاه داده می تواند رمزنگاری شود. تاجران بعداً می توانند اطلاعات مربوط به معاملات را با استفاده از ارتباط رمزشده SSL خود بازیابی کنند. اما در این روش فروشنده باید بتواند سیستم امن را برای خود ایجاد کند. این عمل به میزان مشخصی از توانایی های برنامه سازی احتیاج دارد تا اسکریپت های CGI برای استفاده از این سیستم نوشته شود.

بنابراین روند مورد نظر امن به این شکل خواهد بود؛ فرم سفارش امن است و اطلاعات بین کامپیوتر مشتری و سرور بصورت رمز شده خواهد بود. در سرور، اطلاعات بصورت رمز شده در یک پایگاه داده ذخیره می شود. سپس فروشنده از طریق ایمیل از رسیدن سفارش ها مطلع می شود (هیچ گونه اطلاعات مهم و حساس در ایمیل ها قرار ندارد) و بالاخره، فروشنده اطلاعات را از طریق یک ارتباط امن دیگر بازیابی می کند.

بنابراین، وقتی که راههایی برای تامین امنیت واقعی برای معاملات وجود دارد، چگونه باید مشتری را مطلع کرد که معامله واقعاً امن است یا خیر؟ در حال حاضر راه ساده ای وجود ندارد. مشخصاً، شما می خواهید مطمئن شوید که فرم امن است، بعلاوه می خواهید مطمئن شوید که شرکت به شما حس کاذب امنیت نمی دهد و این حس واقعی است. یک راه این است که به سیاست های حریم  خصوصی آن شرکت نگاهی بیندازید (البته با این فرض که چنین چیزی وجود دارد) و مطمئن شوید که در آن ذکر شده است که «اطلاعات کارت اعتباری هیچ مشتری هرگز بدون رمزنگاری از طریق اینترنت ارسال نخواهد شد.» 

بهرحال، هنوز روش کاملی برای تضمین امن ماندن اطلاعات وجود ندارد. بنابراین به جمله Caveat Emptor می رسیم که «بگذارید خریدار خود آگاه و مواظب باشد.»

منبع :  گروه امداد امنیت کامپیوتری ایران

-----------------------------------------------------------------------
لینک شماره 81 :  http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=46887
یه جشن کوچیک اینترنتی، میلاد امام حسن مجتبی (ع) بر همه شما مبارک ...



ای مولود خجسته رمضان! ای بدر تمام ماه خدا! تو تنهاترین فرزند رمضانی و آسمان، در پیشگاه کرم و بخشش تو، با این همه ابرهای باران زایش، گمشده ای غریب بیش نیست. رسول رحمت، تو را بر شانه های خویش سوار می کرد و بر تو مباهات می نمود. تو ادامه محمد (ص) و کرانه علی (ع) هستی. تو امام مایی و ما مُرید و دلداده تو. و اینک در بهار شکفتن تو، در فصل خدا، بر خود از رهبری تو می بالیم و بر نامت که زینت همه خوبی ها و نیکی هاست، افتخار می کنیم ...


سپاس ویژه برای خداست؛ همو که پرده اش دریده نمی شود، درگاهش هرگز بسته نمی گردد، نیاز خواهش هیچ گاه رانده نمی شود، و امیدمندش نومید نمی گردد.
سپاس ویژه برای خداست؛ همو که بیمناکان را آرامش می بخشد، نیک کرداران را رستگار می سازد، ناتوان گشتگان را بر می افرازد، گردن کشان را به زیر می کشد، شاهان را نیست می سازد، و دیگران را جایگزین آنان می گرداند.
سپاس ویژه برای خداست؛ در هم کوبنده گردنکشان، نابود ساز ستمگران، دریابنده گریزندگان، کیفر بخش ستمکاران، دادرس دادخواهان، حاجتکده ی نیازمندان، و سرای اعتماد مومنان.

                                                                              (فرازی از دعای افتتاح)

سخت افزار :

بعد از پشت سر گذاشتن یک روز پرکار و خسته کننده، پای رایانه نشسته اید و ایمیل هایتان را چک می کنید. اسپیکر رایانه تان روشن است و صدای دلنشین یک موسیقی آرام، خستگی را از تنتان بیرون می کند. تا به حال فکر کرده اید این اسپیکرها که این قدر به آنها مدیون هستید، چگونه کار می کنند؟! طرز کار اسپیکر رایانه های ما دقیقا مشابه طرز کار بلندگوی سبزی فروشی های دوره گرد است!
اسپیکر در واقع دستگاهی است که سیگنال صوتی را که به صورت الکترونیکی روی CD
، نوار، DVD یا ... ضبط شده به صدای واقعی تبدیل می کند و ما می توانیم آن را بشنویم. در سیستم های صوتی، اسپیکرها حرف آخر را می زنند؛ بهترین ضبط روی پیشرفته ترین فضای ذخیره سازی و با کیفیت ترین دستگاه ها و آمپلی فایرها، اگر اسپیکر مناسبی نداشته باشند، صدای گوشخراش و آزاردهنده ای خواهند داشت.
برای این که بفهمیم اسپیکرها چگونه کار می کنند، اول باید ببینیم که «صدا» چگونه تولید می شود و ما چطور آن را می شنویم. یک شیء وقتی صدا تولید می کند که بتواند در هوا لرزش ایجاد کند. (البته صدا در محیط های جامد و مایع هم می تواند سفر کند.) وقتی جسمی می لرزد ذرات هوای اطراف آن حرکت می کنند. هر ذره، دیگر ذرات اطراف خودش را نیز می لرزاند و به این ترتیب صدا در هوا مسافرت می کند.
فرض کنید یک زنگوله کوچک را تکان می دهید، بر اثر اصابت میله داخل زنگوله به بدنه لرزش ایجاد می شود. وقتی بدنه زنگوله می لرزد، ذرات هوای اطراف آن حرکت می کنند و به همین ترتیب صدا تا گوش ما منتقل می شود و پرده سماخ گوش را می لرزاند.
مغز این لرزش را به صدا تفسیر می کند و ما می توانیم بشنویم؛ به همین سادگی! میکروفن هم شبیه گوش ما عمل می کند. یک پرده (دیافراگم) دارد که به وسیله امواج صوتی لرزیده می شود. سیگنالی که از میکروفن گرفته می شود به صورت رمز درآمده و به صورت یک سیگنال الکتریکی روی CD
یا نوار ضبط می شود.
حال نرم افزار پخش کننده (Player)
یا دستگاه پخش صوت این اطلاعات ضبط شده را به جریان الکتریکی تبدیل می کند و به کمک تقویت کننده یا آمپلی فایر (Amplifier) به اسپیکرها می رساند. در اسپیکرها عکس اعمال فوق انجام می شود. یعنی اسپیکر سیگنال الکتریکی را مجددا به لرزش فیزیکی تبدیل می کند تا امواج صوتی ساخته شوند و ما این امواج صوتی را می شنویم.
اگر تمامی این مراحل به خوبی انجام شود، صدایی نزدیک به صدای ضبط شده از طریق میکروفون، را خواهیم شنید. در واقع اسپیکر خوب و مرغوب نوسان های دقیق و درستی را در فشار هوا ایجاد می کند تا صدای تولید شده طبیعی تر باشد. صداهای جور واجوری که می شنویم به علت تفاوت هایی در دو ویژگی مهم صدا است: «فرکانس» و «دامنه نوسان» امواج صوتی.
هرچه فرکانس امواج بزرگتر باشد، یعنی فشار هوا نوسان بیشتری دارد و با تغییر فشار هوا، صدا زیرتر یا بم تر شنیده می شود. اما دامنه نوسان، میزان بلند بودن صداها را مشخص می کند، صدایی که دامنه بزرگتری داشته باشد، پرده سماخ گوش ما را بیشتر حرکت می دهد و به اصطلاح می گوییم این صدا بلندتر است.
در اسپیکرهای سنتی یک (یا بیشتر) درایور وجود دارد؛ درایور در واقع بخشی است که با لرزش سریع یک پرده مخروطی شکل (دیافراگم) صدا تولید می کند. دیافراگم یا cone
معمولا از کاغذ، پلاستیک یا فلز ساخته شده که بصورت مخروطی قرار گرفته است. راس این مخروط به یک میله فلزی متصل است و لبه بیرونی قاعده آن به یک حلقه وصل است.
حلقه که نام آن Suspension
است از ماده ای قابل انعطاف ساخته شده که به دیافراگم اجازه می دهد به راحتی حرکت کند. Suspension از طرف دیگر به یک قاب سبد مانند، به نام basket متصل است. و اما جنس میله فلزی، آهن یا فلز دیگری است که قابلیت مغناطیسی شدن را داشته باشد. دور آن یک سیم پیچ پیچیده شده که میدان مغناطیسی لازم را ایجاد می کند.

وقتی این سیمها به قطب مثبت و منفی متصل می شوند، یک میدان مغناطیسی دور میله فلزی ایجاد می شود؛ یکطرف آن قطب شمال و دیگری قطب جنوب آن است. حال اگر مثبت و منفی دو سر سیم به طور متناوب جابه جا شوند، قطب های شمال و جنوب این میدان هم مرتبا تغییر می کند. از طرف دیگر زیر سیم پیچ یک آهنربای حلقوی ثابت وجود دارد. فرض کنید قطب شمال آن بطرف بالا (به سمت سیم پیچ) است.
وقتی پایین سیم پیچ قطب جنوب باشد، خود به خود بطرف آهنربای حلقوی جذب می شود. حال فرض کنید در این لحظه قطب مثبت و منفی سیم ها عوض شده و در نتیجه پایین سیم پیچ که تا به حال قطب جنوب بود، تبدیل به قطب شمال بشود، در این صورت از آهنربای حلقوی دور می شود.
همین دور و نزدیک شدن به آهنربا باعث می شود سیم پیچ و میله فلزی درون آن حرکت کنند و در نتیجه دیافراگم هم که به میله وصل است جابجا می شود. این همان لرزشی است که منتظرش بودیم. ناگفته نماند سیم پیچ به یک صفحه قابل انعطاف به نام
Spider متصل است که سیم پیچ را در وضعیت خودش حفظ می کند، اما به آن اجازه می دهد که به راحتی به سمت بالا و پایین حرکت کند.
لرزش دیافراگم باعث حرکت ذرات هوای اطراف آن می شود و در نتیجه صدا تولید شده و در هوا پخش می شود. هرچه فاصله عوض شدن قطب مثبت و منفی با دقت بیشتری تامین شود، صدای تولید شده طبیعی تر و به واقعیت نزدیک تر است.
بیشتر اسپیکرها و بلندگوهای موجود در بازار به همین روش سنتی کار می کنند، اما تکنولوژی های دیگری - مثل اسپیکرهای الکترواستاتیک - هم وجود دارد که بررسی طرز کار آنها در این مجال نمی گنجد. ردپای بلندگوهای سنتی را می توانید در همه جا ببینید؛ زنگ ساعت، تلویزیون، رایانه، هدفون و ...
مطمئن باشید این بار که صدای اسپیکر رایانه، تلویزیون یا دستگاه پخش منزلتان را زیاد می کنید؛ صدای پخش شده برایتان دلنشین تر خواهد بود!

-----------------------------------------------------------------------
لینک شماره 80 :
http://tv.labbaik.ir
شبکه تلویزیونی اینترنتی لبیک ...


سپاس ویژه برای خداست؛ همو که هرگاه می خوانمش، پاسخم می دهد؛ هر زشتی پنهان من گناه پیشه را می پوشاند؛ با آن که سپاسش را به جای نمی آورم، مرا نعمت بزرگ می بخشد. چه بسا بخشش های گوارا که مرا بخشید. چه بسا رنج های هولناک که از من بازداشت. چه بسا شادی های شگفت زا که به من نمایاند. از این رو، ستایش و سپاس او را به جا می آورم و به پاکی یادش می کنم.

                                                       (فرازی از دعای افتتاح)
<      1   2   3   4   5   >>   >



لیست کل یادداشت های وبلاگ

OpenCube Drop Down Menu (www.opencube.com)