سلام

هفته گذشته، همچین روزی …
قضیه این بود!

به رسم معمول آغازگر جلسه باید یه مجری خوب باشه، یکی از دوستان خوب انجمن کامپیوتر

بعد نوبت اولین سخنران جلسه است، یکی که از خودش بگه، از انجمن و از کارهایی که کرده و قراره بکنه …

استاد پورامینی افتخار داده بودند و …

همه سراپا گوش !

یه جمله خیلی خیلی کلیشه ای که معمولا نمیشه نگفت!!
طبق معمول خانم ها بیشتر از آقایون بودند.

لذت بخش‌ترین دقایق همچین جلسه‌ای مطمئنا چیزی جز این نیست، سپاس از استاد …

و این لبخند و با اون ژست دست ها یعنی … من میگم رضایت! شما ؟!

البته رئیس ما فقط اهل سخنرانی نیست!  محض اطلاع بعضی ها …

راستی این سلیقه بچه‌های کامپیوتره! نصیب بعضی ها شده، نصیب دیگرانی هم خواهد شد!

مخلص کلام، اینها که اونروز اونجا نشسته بودند رو شاید بشه به این نهال کوچک تشبیه کرد! نهال های کوچکی که میتونن درخت‌های تنومندی باشند. این خط، اون پایینی هم نشون !!

لیست کل یادداشت های وبلاگ