این روزها تب رایانه ها آنچنان فراگیر شده که تقریباً در هر خانه ای یکی از آنها وجود دارد. در نگاه اول، این یک افتخار بزرگ و فرخنده و مایه مباهات ما ایرانیان است و از آن مهم تر، اینکه بیشتر استفاده کنندگان از این تکنولوژی، کودکان و نوجوانان هستند. به یقین، تعداد بیشماری از این کاربران، نحوه صحیح و مناسب استفاده از ادوات رایانه را به درستی نمی دانند لذا در اینجا سعی می کنم تا حد ممکن نحوه صحیح استقرار تجهیزات رایانه ای را به شما آموزش بدهم.
میز کار: یکی از شاخص های استقرار تجهیزات، میز کار است. میز کار را می توان به سه قسمت تقسیم کرد:
1- ناحیه ای که به ندرت از آن استفاده می شود (قسمت عقب سطح میز کار).
2-ناحیه ای که گهگاه از آن استفاده می شود (قسمت وسط سطح میز کار).
3- ناحیه ای که همواره از آن استفاده می شود (قسمت جلویی سطح میز کار).
ناحیه اول یا قسمت اول که سطح انتهایی میز کار است و به ندرت از آن استفاده می شود، مکانی است که فقط جهت نمایش است. اشیایی همچون مانیتور، عکس، ساعت، گلدان، جای مداد و خودکار، بلندگو یا اسپیکر در این ناحیه قرار می گیرند. ناحیه یا قسمت دوم، سطح میانی میز کار است. در این ناحیه، اشیایی قرار می گیرند که گهگاه از آنها استفاده می شود؛ لوازمی همچون تلفن، ماشین حساب، سینی و... .
ناحیه یا قسمت سوم، سطح آغازین یا جلویی میز کار است. در این منطقه ادواتی قرار می گیرند که همواره کاربرد دارند؛ ادواتی همچون کی برد، موس و موس پد. در مورد میزکار ذکر این نکته الزامی است که میزهایی که صفحات جداگانه ای برای صفحه کلید و موس دارند، به هیچ عنوان مناسب کار کاربران نیستند.
مانیتور: یکی از قسمت های مهم این ادوات، مانیتور یا نمایشگر است. مانیتور باید به صورتی استقرار یابد که اولاً در ناحیه اول باشد و در ثانی دقیقاً روبه روی صورت باشد؛ به گونه ای که هنگام کار با آن، بتوان بالاترین نقطه مانیتور را مشاهده کرد یا به عبارتی دیگر، چشم کاربر به موازات بالاترین قسمت مانیتور باشد و فاصله مانیتور از چشم کاربر نیز بین چهل و هفتاد سانتی متر باشد.

کی برد: کی برد یا صفحه کلید، یکی از ادوات پرکار در رایانه است. به جرأت می توان گفت که بیشترین تماس بین کاربر و رایانه را کی برد به خود اختصاص داده است. ذکر این نکته بسیار مهم است که صفحه کلید هرگز نباید در ارتفاعی بالاتر یا پایین تر از سطح میز کار باشد. به عبارت دیگر، صفحه کلید باید دقیقاً روی میز کار و در قسمت سوم و روبه روی مانیتور باشد. در این حالت زاویه بین بازو و ساعد در هنگام کار نباید از نود درجه تجاوز کند.
نکته دیگر در مورد صفحه کلید، نحوه استقرار مچ دست ها روی آن است. خیلی مهم است که هر دو مچ کاملاً به موازات هم روی صفحه کلید به نحوی قرار بگیرند که هر یک سهمی از صفحه کلید را به گونه مساوی تقسیم کند. جمع شدن مچ دست به سمت داخل یا خارج، هرگز اصولی نیست. زاویه گرفتن کف دست از مچ نیز باعث آسیب خواهد شد.
نکته بسیار مهم و قابل اشاره، این است که دیده شده بسیاری از کاربران، پایه های زیر صفحه کلید را باز می کنند تا به کی برد زاویه بدهند؛ این کار بدترین حالت برای مچ دست است.

بهترین حالت برای کی برد آن است که صفحه کلید، کمترین زاویه را داشته باشد.
موس: یا موش واره، بعد از کی برد بیشترین کاربرد را دارد. محل استقرار آن برای کاربران چپ دست، سمت چپ و برای کاربران راست دست، سمت راست و در ناحیه سوم است. دیده شده که بسیاری از کاربران، موس و موس پد را در ناحیه دوم میز قرار می دهند و این باعث می شود که زاویه بین بازو و ساعد بیش از نود درجه شود. در مورد مچ دست نیز به این نکته باید اشاره کرد که هنگام کار با موس، دست بایستی با موس در یک امتداد باشد. یعنی خم شدن مچ به سمت چپ یا راست یا بالا و پایین صحیح نیست.
محل استقرار انگشتان روی موس نیز به این قرار است که سه انگشت وسطی بر روی موس و انگشت های شست و کوچک در دو طرف موس قرار می گیرند.
صندلی: یکی از ارکان مهم کار با رایانه، صندلی است که بسیاری، از آن به سادگی می گذرند. یک صندلی خوب باید دارای این مشخصات باشد.
* تکیه گاه یا پشتی آن، قابل تنظیم باشد.
* ارتفاع آن قابل تنظیم باشد.
* محل نشستن آن قابل تنظیم به جلو و عقب باشد.
* محل نشستن آن از جنسی باشد که قابل سرخوردن نباشد.
* حداقل ? پایه باشد (تعداد بیشتر بهتر است) و قابلیت چرخش ??? درجه داشته باشد. نکته مهم آنکه صندلی هایی که دارای تکیه گاه برای دست ها هستند، مناسب نیستند. حال به چگونگی تنظیم صندلی می پردازیم.
?مرحله اول: درست روبه روی صندلی بایستید. در این حالت زانوها باید با محل نشستن در یک راستا باشند. به عبارتی، زانوها با محل نشستن تماس داشته باشد. در این حالت محل نشستن تنظیم شده است.
?مرحله دوم: روی صندلی بنشینید. در این حالت قسمت داخلی زانو با لبه صندلی بایستی به اندازه یک مشت جمع شده کاربر فاصله داشته باشد. توجه داشته باشید که زانو بایستی زاویه ای حدوداً نود درجه بین ساق و ران داشته باشد.
?مرحله سوم: تکیه گاه یا پشتی باید به نحوی تنظیم شود که دقیقاً قسمت انحنا یا تورفتگی کمر را پر کند.
اگر هر یک از این سه مرحله تنظیم نبود، در صورت اینکه صندلی کاربر دارای ? شرط ذکر شده باشد، به راحتی می توان آن را تنظیم کرد.
چگونگی نشستن: هنگام نشستن، کف پاها باید به طور کامل روی سطح زمین قرار بگیرد. در این حالت دست ها از دو طرف به سمت پایین نگه داشته شود، آرنج ها باید با سطح میز در یک امتداد باشد و حتی الامکان هیچ چیزی را زیر پاها نباید قرار دارد اما اگر با توجه به موارد یاد شده، اختلاف سطحی پیش آمد، می توان از یک کتاب عریض یا یک سطح مسطح عریض برای زیر پاها استفاده کرد که این سطح عریض حتماً باید از عرض هر دو پا بیشتر باشد(دو برابر سطح هر دو پا). لازم به توضیح است که سطح مسطح فوق، نباید هیچ زاویه ای داشته باشد.
نور یا روشنایی اتاق: هرگز محل استقرار تجهیزات رایانه نباید روبه رو یا پشت به پنجره باشد. بهتر است پنجره، سمت چپ یا راست تجهیزات باشد. منبع روشنایی نیز بهتر است بالای سر باشد. اگر از کپی هلدر یا منشی یار استفاده می شود، بهتر است از منابع روشنایی که روی میز کار نصب می شود، استفاده شود، به نحوی که نور به صورت مایل به سطح منشی یار بتابد. در این حالت، بازتاب نور در چشم کاربر نخواهد بود.
در پایان به آگاهی می رساند که رعایت موارد یادشده از ضعف و سوزش چشم، کمردرد، پا درد، درد گردن، سندروم مچ دست و انگشتان و بسیاری موارد مضر دیگر جلوگیری می کند.

لیست کل یادداشت های وبلاگ