سپاس برای او که این همه محبت را در لحظه ای به من روا می دارد که از من بی نیاز است.
سپاس برای او که با بی نیازی اش به من محبت می کند و با تمام محبت هایش بر او عصیان می کنم و او چشم می پوشد و حلم می ورزد که شاید برگردم و در راه بیایم.
او بهترین معبود من است و از هر چیزی نزد من ستوده تر و لایق تراست؛ او به ستایش من سزاوارتر است.
                                                                          (فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی)

لیست کل یادداشت های وبلاگ