سپاس برای او که جز او را نمی خوانم، که آن ها مرا برای خود می خواهند و اگر در بحران و تنگنایی آن ها را بخوانم، جوابم نمی دهند.
سپاس برای او که به جز او امید ندارم و اگر به غیر از او امیدی داشتم ناامیدم می کرد.
سپاس برای او که مرا به خودش واگذار کرد و اکرامم کرد و به دیگران حواله ام نداد که خوارم کنند و اهانتم نمایند.
                                                       (فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی)

لیست کل یادداشت های وبلاگ