ای کارساز من، آنگاه که اندوه راه نفسم را می بندد! ای همراهم، آن دم که سختی به سراغم می آید! ای دوست من به گاه بخشش نعمت ها! ای اوج آرزوهای من! تویی که زشتی پنهان مرا می پوشانی؛ پریشانی ام را به آسودگی بدل می سازی؛ و از لغزشم چشم می پوشی. پس اینک از گناهانم در گذر؛ ای مهرورزترین مهرورزان!
ای کارساز من، آنگاه که اندوه راه نفسم را می بندد! 
